1. Dołóżmy starań, aby poznać Pana”.
Tymi słowami proroka Ozeasza z pierwszego czytania zachęcam wszystkich diecezjan, byśmy w mocy Ducha Świętego bardziej poznawali Boga, by mocniej w Niego uwierzyć, bardziej Mu zaufać i Go umiłować.
Tym, który poznał Pana i uwierzył w Niego, był Abraham, o którym mówi nam dzisiaj drugie czytanie. Św. Paweł podkreśla, że Abraham „wbrew nadziei uwierzył nadziei (…) i nie zachwiał się w wierze”. Abraham wierzył, że Bóg spełni obietnicę, którą mu złożył.
Miejscem lepszego poznawania Boga i wzrastania w wierze jest rodzina, parafia, a w parafii wspólnoty, stowarzyszenia, bractwa, ruchy kościelne. Dlatego też w obecnym roku duszpasterskim, który obchodzimy pod hasłem: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” organizujemy w naszej diecezji III Kongres Ruchów, Wspólnot i Stowarzyszeń Kościelnych.
Zachęcam wszystkich ochrzczonych do zaangażowania się w Kongres. Módlmy się, by przyniósł obfite owoce w ożywieniu naszej wiary, nadziei i miłości, by przyczynił się do odnowienia życia parafialnego, byśmy jako ludzie ochrzczeni bardziej uświadomili sobie naszą misję w Kościele.
2. Kongres okazją do odnowy Kościoła Ełckiego.
Kongres jest dobrą okazją, by uświadomić sobie, że rozkwit ruchów i stowarzyszeń katolików świeckich jest darem Ducha Świętego dla Kościoła w naszych czasach. Przypomina nam, że odnowa Kościoła w Polsce, w tym także Kościoła ełckiego, w dużej mierze przebiega tą właśnie drogą, poprzez rozwój małych wspólnot i ruchów kościelnych, by parafie stawały się „wspólnotą wspólnot”, wspólnotami misyjnymi, a wierni uczyli się duchowości komunii. Dlatego jest to dobra okazja do dziękczynienia Bogu za dary, których udziela w różnych wspólnotach oraz do pogłębienia odpowiedzialności za te dary i właściwego ich wykorzystania w służbie Bogu i ludziom.
Dostrzegam w ruchach kościelnych, wspólnotach, stowarzyszeniach, bractwach dar i bogactwo Kościoła ełckiego, a także sposób głębszego przeżywania wiary. Za św. Janem Pawłem II stwierdzam, że są one „znakiem nadziei dla Kościoła ełckiego”, a także przejawem nowej „wiosny Ducha Świętego”. Dlatego zachęcam Was, Drodzy Diecezjanie, do zaangażowania się w przygotowanie i przebieg Kongresu w poszczególnych stacjach: młodzieży i dorosłych oraz stacji w parafiach. Dziękuję również tym, którzy zaangażowali się w stację dziecięcą, którą przeżywaliśmy w Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej. Zachęcam do kontunuowania wzrastania w wierze w tych wspólnotach, do których należycie, a tych, którzy nie należą do żadnej ze wspólnot, zachęcam do wybrania jednej z istniejących w parafii i rozpoczęcia głębszej formacji na drodze wiary.
Mam nadzieję, że wszystkie wspólnoty znajdą sposób na podjęcie odpowiednich kroków, by podążać drogą duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia, Pamiętajmy, że wspólnoty kościelne nie są wspólnotami dla jakichś „super-katolików”, ale wspólnotami mężczyzn i kobiet, młodzieży i dorosłych, którzy pragną przeżywać swoją wiarę i przynależność do Chrystusa w sposób dojrzały, konsekwentny, nie cofając się przed radykalnymi wymaganiami Ewangelii.
Wszyscy jesteśmy powołani do świętości i ewangelizacji, a wspólnota pomaga w realizacji tego powołania. Pragnę powtórzyć za jednym z biskupów, że „nie ma gry solo w Kościele, nie ma pokonywania drogi w pojedynkę”. I to wydaje się zasadą, którą winniśmy sobie uświadomić, a zwłaszcza w czasie przygotowywania i trwania stacji kongresowych. To Jezus powołuje nas i wspomaga na drodze do świętości. Jak słyszeliśmy w Ewangelii, Jezus do Mateusza celnika skierował słowa: „Pójdź za Mną!”. Co uczynił celnik Mateusz? „Wstał i poszedł za Nim”. Do tego wzywa nas także hasło kongresowe: „Wstańcie, chodźmy!”.
3. Kongres przypomnieniem powołania i misji ludzi świeckich w Kościele.
Żyjemy dotychczasowymi pracami Synodu Biskupów, które podkreślają wielkie zaangażowanie ludzi świeckich w misję Kościoła. Mówią one o potrzebie zmiany mentalności i sposobu działania świeckich. Bez tej zmiany nigdy nie będzie możliwa misyjna przemiana Kościoła. Dlatego potrzebna jest dobra i różnorodna formacja ludzi świeckich jako uczniów misjonarzy, którzy będą wychodzić, by przyprowadzać nowych ludzi do Chrystusa. Miejscem takiej formacji są parafialne wspólnoty i stowarzyszenia.
Także przeżywany rok duszpasterski pod hasłem: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” zachęca nas wszystkich do głębszej refleksji na temat Kościoła, do przypomnienia sobie i innym, że Kościół nie jest to tylko ludzka instytucja. Kościół to Lud Boży, Ciało Chrystusa i świątynia Ducha Świętego. Kościół to my ludzie ochrzczeni, a głową tego Kościoła – Jezus Chrystus. W Kościele jest obecny i nad nim czuwa Duch Święty.
Jezus posyłając swoich uczniów, mówi: „Idąc, czyńcie uczniami wszystkie narody” (Mt 28, 19) oraz zapewnia, że pozostaje obecny z uczniami aż do końca świata. Kongres ma nam też przypomnieć, że racją istnienia ruchów i stowarzyszeń w Kościele jest ewangelizacja, czyli głoszenie dobrej nowiny o zbawieniu, że Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem świata.
Mocno wierzę, że kongres ukaże nam na nowo, jak ważne i cenne dla Kościoła i społeczeństwa jest zaangażowanie się ludzi świeckich w misję Kościoła. Mam nadzieję, że przyczyni się do „budzenia śpiącego Olbrzyma”, którym jest laikat. Modlę się w tej intencji i zachęcam Was do modlitwy, by ten ciągle uśpiony czy też drzemiący, nie do końca przebudzony „Olbrzym” przebudził się i poznawał swoją misję w Kościele oraz zaangażował się w formację we wspólnotach kościelnych i razem z duchownymi głosił światu Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.
4. Dni kongresowe.
27 maja w Studzienicznej przeżywaliśmy stację kongresową dzieci, doświadczając przepięknego przeżycia i wielkiego zaangażowania najmłodszych należących do różnych wspólnot. Od tego dnia dzieci jeszcze bardziej wzywają wszystkich ochrzczonych słowami Jezusa i hasła kongresowego: „Wstańcie, chodźmy!”. To hasło zostało pomysłowo ułożone z kamieni.
Bracia i Siostry, zapraszam na dni kongresowe:
- 17 czerwca do Ełku – stacja kongresowa młodzieży i dorosłych;
- 18 czerwca – stacja kongresowa we wszystkich parafiach.
Niech te dni będą okazją, aby dać wspaniałe świadectwo naszej wiary. Pokażmy wszystkim, którzy żyją obok nas, że „pięknie jest być chrześcijaninem, a świadczyć o tym, daje ogromną radość...”. Niech te dni będą festynem naszej wiary. Niech dni kongresowe ożywią w nas świadomość, że mamy umieścić Boga w centrum naszego życia i dawać Go światu. Jeśli nie dajemy Boga drugiemu człowiekowi, to dajemy zawsze zbyt mało!
Ukażmy, że w czasach różnorakich zagrożeń, sekularyzacji, szydzenia z wartości chrześcijańskich, wiara jest możliwa i to wiara pełna radości i entuzjazmu, wiara bez kompleksów niższości, czy też lęków wobec współczesnego świata. W mocy Ducha Świętego przeciwstawiajmy się temu walcowi dechrystianizacji i nieśmy radość Ewangelii.
5. „Wstańcie chodźmy!”.
Jezus, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi, mówi dzisiaj do nas: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. (…) nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Dzisiaj Jezus pragnie przez nas dotrzeć do tych ludzi, którzy się źle mają, do grzeszników, zagubionych, samotnych, przebywających w „oborach” jak syn marnotrawny, do tych, którzy zatracili swoją godność. Oni potrzebują naszej pomocy. Dlatego mówię słowami Jezusa i hasła kongresowego: „Wstańcie chodźmy!”. Wstańcie z przysłowiowej kanapy, czyli wygodnictwa, zwątpienia, zniechęcenia, obojętności, stanu lękowego i wybierzcie jedną ze wspólnot, w której znajdziecie swoje miejsce, a która pomoże wam we wzrastaniu w wierze, w ożywieniu i odnowie Waszej misji w Kościele, wynikającej z chrztu świętego i bierzmowania.
Do Was, ludzi młodych, również mówię: „Wstańcie chodźmy!”. W mocy Ducha Świętego poznawajcie, jak wielką wartością we wzrastaniu w wierze są wspólnoty ludzi młodych istniejące w parafii. Potrzebujecie siebie nawzajem w tym wzrastaniu w wierze i kształtowaniu w sobie zapału apostolskiego. A gdy Chrystus powołuje Was do kapłaństwa czy życia zakonnego, miejcie odwagę iść za głosem Pana, bo dzisiejszy świat potrzebuje kapłanów, gdyż potrzebuje Chrystusa.
Przygotowywanie do kongresu i przebieg stacji kongresowych polecam opiece Matki Kościoła, Patronce naszej diecezji i współpatronom – św. Wojciechowi i Brunonowi z Kwerfurtu oraz św. Janowi Pawłowi II. Niech wstawiają się za nami u Boga w Trójcy Świętej Jedynego.
Bp Jerzy Mazur SVD
Biskup Ełcki
