Jan XXIII w modlitwie do Ducha Świętego inaugurującej Sobór Watykański II (11.10.1962-08.12.1965) wołał o nową Pięćdziesiątnicę w Kościele.¹ Jednym z owoców tej modlitwy i dowodem, że została wysłuchana było powstanie Odnowy w Duchu Świętym.²

Za początek katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, uważa się rok 1967. miejscem jej ?narodzin" był Katolicki Uniwersytet w Pittsburghu w Stanach Zjednoczonych. Grupa trzydziestu osób wśród których byli studenci i profesorowie tejże uczelni podczas weekendowych rekolekcji³, ?doświadczyła odkrycia odnowy duchowej, której towarzyszyło ujawnienie się charyzmatów Ducha Świętego i to nie tylko tych wymienionych w 12 rozdziale 1 Listu do Koryntian^".⁴

Rok wcześniej część tych osób biorąc udział w spotkaniach modlitewnych zielonoświątkowców doświadczyła ogromnego ożywienia wiary. Byli nawet pytani o czas odejścia z Kościoła Katolickiego zarzucając mu brak życia. Jako studenci teologii, zadziwieni byli tym pytaniem, a jednocześnie ?przygotowani na takie pytania". Oczywiście pozostali w Kościele Rzymskokatolickim.⁵

W następnym roku zorganizowali w weekendowe rekolekcje , gdzie miało miejsce przyjęcie jakoby ?nowej mocy Ducha Świętego" co, otworzyło ich jeszcze bardziej na praktyki religijne, sakramenty święte ?a głównie na prawdę o obecności Żywego Jezusa w Najświętszym Sakramencie"⁶

Owo nowe doświadczenie Ducha Świętego zaciągało coraz większe kręgi w Stanach Zjednoczonych jak i na całym świecie. Powstawały wspólnoty modlitewne zwane Odnową w Duchu Świętym.

Międzynarodowe badania statystyczne wykazały, że ?aktywnych uczestników Odnowy Charyzmatycznej w Kościele katolickim było w 1988 r. ponad 10 mln, a tych mniej aktywnych (to znaczy takich, którzy udzielali się nieregularnie, przestali uczęszczać lub zaangażowali się w jakąś inną służbę w Kościele) było ich ponad 53 miliony"⁷

Ruch ten posiadał swój zespół informacyjno ? organizacyjno - koordynujący, od 1981 r. funkcjonujący w Rzymie pod nazwą Międzynarodowe Biuro Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRO). W 1993 r. przekształcone zostało w Międzynarodowe Służby Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS⁾.⁸ W tym samym roku, dokładnie 15 września został zatwierdzony statut Odnowy przez Papieską Radę ds. świeckich.⁹

Od 1975 r. Odnowa w Duchu Świętym miała poparcie papieża Pawła VI, który wyznaczył jej pierwszego opiekuna z ramienia Stolicy Apostolskiej kard. L. J. Suenensa.

Kard. L. J. Suenes zajmował to stanowisko do 1984 r., jego następcami byli: wiceprzewodniczący Papieskiej Rady ds. świeckich bp. Paul Cordes i obecny opiekun od 1996 r., sekretarz tejże Rady bp. Stanisław Ryłko.¹⁰

Źródła:

1.  Por. B. Wójcik, Skąd wzięła się Odnowa w Duchu Świętym, w: ?Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym" nr 4 1999, s. 9
2.  Por. S. Szostakiewicz, Duch Św. a Duch naszych czasów, w: ?Trwać w sercu Kościoła", Kraków 1998, s. 97
3.  Por. B. Wójcik, Skąd wzięła się Odnowa w Duchu Świętym, w: ?Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym" nr 4 1999, s. 8
4.  Dokumenty z Malines. Przyjdź Duchu Święty. Podstawowe dokumenty dotyczące Odnowy w Duchu Świętym w Kościele katolickim, pod red. Kardynała L. J. Suenensa, Kraków, 1998, s.15; por. B. Dembowski, Wiatr wieje tam, gdzie chce. Z doświadczeń Odnowy w Duchu Świętym, Kraków 1998, s. 42n; por. P. G. Mansfield, Jakby nowa Pięćdziesiątnica. Początek katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Warszawa 1993, s. 21nn.
5.  B. Dembowski, Wiatr wieje tam, gdzie chce. Z doświadczeń Odnowy w Duchu Świętym, Kraków 1998, s.43
6.  Por. P. G. Mansfield, Narodziny Odnowy w Kościele katolickim, w: ?Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym", nr 1/1994, s. 30
7.  K. McDonnell, G. T. Montague, Inicjacja chrześcijańska a chrzest w Duchu Świętym, Kraków 1997, s. 5-6
8.  B. Dembowski, Wiatr wieje tam, gdzie chce. Z doświadczeń Odnowy w Duchu Świętym, Kraków 1998, s.43
9.  Por. B. Wójcik, Międzynarodowe Służby Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, w: ?Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym", nr 4/1999, s. 58
10.  B. Dembowski, Wiatr wieje tam, gdzie chce. Z doświadczeń Odnowy w Duchu Świętym, Kraków 1998, s.43